6.8.03
Bøn og banning
“Me kan då ikkje be på same målet som me bannar!”
Slik gjev Anders Hovden (nei, ikkje denne Anders Hovden!) att eit av dei meir kontante argumenta mot nynorsk som kyrkjemål.
Denne hausten skal eg på kurs i essayskriving ved Høgskolen i Oslo, i ramma av den faglitterære forfattarutdanninga. Mi første øving vil ha overskrifta "Bøn og banning: Heilagspråk og daglegspråk". Eg har lyst til å skrive noko om nynorsk og moderne hebraisk, to språk som har mykje felles. Båe er "nye" språk, resultat av medveten språkplanlegging. Båe byggjer både på "klassiske" tradisjonar (gammalnorsk, bibelhebraisk) og på munnleg språkbruk.
Eg vil skrive om Elias Blix og den tjue år yngre Elieser Ben-Jehuda (1858-1922), opphavleg frå Litauen, men innvandra til Palestina 1881. Han vert rekna som grunnleggjaren av moderne hebraisk.
Desse to arbeidde med same problemstilling: Tilhøvet mellom heilagspråk og daglegspråk. Men dei gjorde det med motsette utgangspunkt. Blix ville vise at daglegspråket kunne gje uttrykk jamvel for det heilage. Ben-Jehuda ville utvikle det heilage språket til ein reiskap for daglegtale.
Eg veit ikkje kva det kan kome ut av dette. Men problemstillinga er aktuell for meg, mellom anna fordi eg frå januar 2004 kjem til å ta del i Bibelselskapet sitt arbeid med å revidere den norske omsetjinga av Det gamle testamentet. Kor skal ei bibelomsetjing plassere seg, i lendet mellom tradisjon og daglegtale?
Send ein kommentar.
Slik gjev Anders Hovden (nei, ikkje denne Anders Hovden!) att eit av dei meir kontante argumenta mot nynorsk som kyrkjemål.
Denne hausten skal eg på kurs i essayskriving ved Høgskolen i Oslo, i ramma av den faglitterære forfattarutdanninga. Mi første øving vil ha overskrifta "Bøn og banning: Heilagspråk og daglegspråk". Eg har lyst til å skrive noko om nynorsk og moderne hebraisk, to språk som har mykje felles. Båe er "nye" språk, resultat av medveten språkplanlegging. Båe byggjer både på "klassiske" tradisjonar (gammalnorsk, bibelhebraisk) og på munnleg språkbruk.
Eg vil skrive om Elias Blix og den tjue år yngre Elieser Ben-Jehuda (1858-1922), opphavleg frå Litauen, men innvandra til Palestina 1881. Han vert rekna som grunnleggjaren av moderne hebraisk.
Desse to arbeidde med same problemstilling: Tilhøvet mellom heilagspråk og daglegspråk. Men dei gjorde det med motsette utgangspunkt. Blix ville vise at daglegspråket kunne gje uttrykk jamvel for det heilage. Ben-Jehuda ville utvikle det heilage språket til ein reiskap for daglegtale.
Eg veit ikkje kva det kan kome ut av dette. Men problemstillinga er aktuell for meg, mellom anna fordi eg frå januar 2004 kjem til å ta del i Bibelselskapet sitt arbeid med å revidere den norske omsetjinga av Det gamle testamentet. Kor skal ei bibelomsetjing plassere seg, i lendet mellom tradisjon og daglegtale?
Send ein kommentar.
Kommentarar:
