BlixBlog

Nokre ettertankar om lyd etter møtet i Norsk Biografisk Selskap: Det er stadig tydelegare for meg at den musikalske dimensjonen er sentral ved Blix sin poesi. Salmar skreiv han alltid til kjende melodiar. Korleis det er med songane, har eg ikkje undersøkt enno. No endra lydbiletet av norsk salmesong seg mykje i løpet av 1800-talet, ikkje utan sverdslag ("Salmesongstriden" er eit etablert omgrep i norsk musikkhistorie), og det vil vere ei oppgåve å kartleggje ikkje berre inspirasjonskjeldene for Blix sine tekstar, men òg den musikalske bakgrunnen hans. Lærarseminaret er ein viktig del av denne. Med opplæringa i song, salmodikon- og orgelspel var seminaret ein viktig reiskap for standardiseringa av kyrkjesongen, noko som sannsynlegvis gjekk ut over den folkelege songen. Biletet er ikkje eintydig: L. M. Lindeman (1812-1887) var ikkje berre den som sette standarden for salmesong i kyrkja gjennom koralboka si, han var òg ein av dei viktigaste samlarane av folketoner.

Men det er vanskeleg å fange lyd i skrift.

Send ein kommentar.