24.9.03
Musikk
Kva lærte Blix på seminaret i Tromsø i åra 1853-1855?
Neste: II. Religion
Lat oss ta musikkundervisninga først.
Det var undervisning i "Sang og Psalmodikon" tre timar for veka i første klasse, to i andre. Salmodikon var 1800-talets viktigaste pedagogiske instrument. Det var ei rektangulær kasse med ein streng og gripebrett. Ein spela på instrumentet med feleboge. Det var så enkelt at alle kunne lære det, og instrumentet fekk plass i skolekista til omgangsskolelæraren.
Lærarseminara var ein viktig institusjon for standardiseringa av kyrkjesongen på 1800-talet, noko ein til dømes kan sjå av dette sitatet frå J. N. Skaar, "Kort Udsigt over Kirkesalmebøgernes og Kirkesangens Historie i den norske Kirke" (tillegg til M. B. Landstad, Kirkesalmebog):
I Tromsø var det tredjelæraren si oppgåve å undervise i kyrkjemusikk, særleg song. Men sidan tredjelærar Jenssen døydde tidleg på hausten 1854, fekk Blix Tromsø-organisten Nicolai Larsen som lærar i song, og dessutan i orgelspel, som var friviljug fag i andre klasse. Om Nicolai Larsen fortel N. A. Ytreberg i Tromsø bys historie 1.722:
Korteneste ved gudstenesta om sundagane høyrde og med til seminaristane sine plikter i øvste klasse.
Blix har nok hatt O. A. Lindemans Choralbog som lærebok, og sannsynlegvis sonen J. A. Lindemans Choral-Melodier for Psalmodicon. Kan hende Larsen nytta eigne satsar i undervisninga og?
Dimisjonsattesten fortel om karakterane 1 1/2 i song og salmodikon og 2+ i orgelspel, og gjev i tillegg denne vurderinga:
Den siste setninga om orgelspel er ei standardformulering, men det som står foran gjev ei svært positiv vurdering av musikaliteten hans. Så er og salmane hans feilfrie frå ein rytmisk og musikalsk synsstad.
Neste: II. Religion
Send ein kommentar.
Neste: II. Religion
Lat oss ta musikkundervisninga først.
Det var undervisning i "Sang og Psalmodikon" tre timar for veka i første klasse, to i andre. Salmodikon var 1800-talets viktigaste pedagogiske instrument. Det var ei rektangulær kasse med ein streng og gripebrett. Ein spela på instrumentet med feleboge. Det var så enkelt at alle kunne lære det, og instrumentet fekk plass i skolekista til omgangsskolelæraren.
Lærarseminara var ein viktig institusjon for standardiseringa av kyrkjesongen på 1800-talet, noko ein til dømes kan sjå av dette sitatet frå J. N. Skaar, "Kort Udsigt over Kirkesalmebøgernes og Kirkesangens Historie i den norske Kirke" (tillegg til M. B. Landstad, Kirkesalmebog):
Forat den norske Kirke med sine 3 Salmebøger dog kunde have en fældes Melodibog, udarbeidede Organist ved Fruekirke i Trondhjem, O. A. Lindeman, "Koralbog, indeholdende de i Kingos, Guldbergs og den evangelisk-kristelige Salmebog forekommende Melodier", som ved Resol. 15de Juni 1835 blev autoriseret til udelukkende Brug ved Gudstjenesten i Rigets Kirker. Omtrent samtidig oprettedes Seminarier til Uddannelse af Skolelærere og Kirkesangere. Her blev disse, som rimelig var, oplærte til at synge Salmemelodierne efter Lindemans Koralbog, men Menighederne, som elskede sin tilvante kirkelige Folkesang, reiste sig paa flere Steder til Modstand mod den stive og slæbende Koralsang, som deres seminaristisk dannede Lærere og Kirkesangere søgte at indføre. Naar Kirkesangeren begyndte at synge en Salme paa sin Vis, stemte Menigheden i af al Kraft paa sin Vis og gik ikke sjelden af med Seiren.
I Tromsø var det tredjelæraren si oppgåve å undervise i kyrkjemusikk, særleg song. Men sidan tredjelærar Jenssen døydde tidleg på hausten 1854, fekk Blix Tromsø-organisten Nicolai Larsen som lærar i song, og dessutan i orgelspel, som var friviljug fag i andre klasse. Om Nicolai Larsen fortel N. A. Ytreberg i Tromsø bys historie 1.722:
Siden 1850-årene hadde Nicolai Larsen vært organist. Han utgav i 1858 på Urdals forlag "Fireogtyve Choraler for to Stemmer" til bruk i almueskolen, og gav sangundervisning for pikebarn på Hegboms sal. Men noen drivende kraft i musikklivet var han ikke.
Korteneste ved gudstenesta om sundagane høyrde og med til seminaristane sine plikter i øvste klasse.
Blix har nok hatt O. A. Lindemans Choralbog som lærebok, og sannsynlegvis sonen J. A. Lindemans Choral-Melodier for Psalmodicon. Kan hende Larsen nytta eigne satsar i undervisninga og?
Dimisjonsattesten fortel om karakterane 1 1/2 i song og salmodikon og 2+ i orgelspel, og gjev i tillegg denne vurderinga:
Han har en vel ei stærk, men reen Sangstemme, et meget godt Øre og meget gode musikalske Kundskaber. Paa Orgel har han Færdighed nok til med Held at kunne overtage en Organistpost.
Den siste setninga om orgelspel er ei standardformulering, men det som står foran gjev ei svært positiv vurdering av musikaliteten hans. Så er og salmane hans feilfrie frå ein rytmisk og musikalsk synsstad.
Neste: II. Religion
Send ein kommentar.
Kommentarar:
