15.10.03
Dagens Blix
Lukka.
Alle sanna dat gamle Ord: / Lukka er vand at finna.
Mangein vide Vegar for / leitande yvir dan heile Jord,
kunde daa aldri vinna / sanne Lukka at finna.
Mannen dan unge med Hug so varm / lengtade Lukka at finna,
kjende daa stødt ein Saknad i Barm; / brukad sit Hovud og brukad sin Arm,
trudde, at Kunnskap og Æra / sannaste Lukka laut vera.
Andre leitade Aar for Aar / - Lukka er vand at finna -
trudde, ho kom med Gull til Gaard, / strævade trutt baadi Haust og Vaar,
tolande Mein og Møda: / Lukka ho alt skulde bøta.
Men kvat han fann elder inkje fann, / Lukka er vand at finna,
Æra og Storleike litet vann, / Rikdom og Magt inkje batad eit Grand;
sidstpaa laut Mannen sukka: / "Livet er utan Lukka."
Mange freista men inkje faa; / Lukka er vand at finna.
Dan, som skal dan fagre naa, / klaarnad Syn for Livet lyt faa:
tidst stend ho nær ved vaar Sida / medan me leita so vida.
Rett at vyrda alt gjævt og godt, / som me i Livet finna,
fegnast ved dat me hava faatt, / takka vaar Herre for stort og smaatt,
dat er so tungt at vinna: / Lukka er vand at finna. -
-----------------------------
Syn og Segn 10 (1904) 49-50
Diktet "Lukka," som her er attgjeve in extenso, er skrive i 1860. Reidar Djupedal skriv: "Det er eit velforma dikt, sikrare i forma enn dei tidlegare, og med ein gjennomført idé." (Der eit fjell stig mot sky, 195).
Gårsdagens Blix.
Send ein kommentar.
Alle sanna dat gamle Ord: / Lukka er vand at finna.
Mangein vide Vegar for / leitande yvir dan heile Jord,
kunde daa aldri vinna / sanne Lukka at finna.
Mannen dan unge med Hug so varm / lengtade Lukka at finna,
kjende daa stødt ein Saknad i Barm; / brukad sit Hovud og brukad sin Arm,
trudde, at Kunnskap og Æra / sannaste Lukka laut vera.
Andre leitade Aar for Aar / - Lukka er vand at finna -
trudde, ho kom med Gull til Gaard, / strævade trutt baadi Haust og Vaar,
tolande Mein og Møda: / Lukka ho alt skulde bøta.
Men kvat han fann elder inkje fann, / Lukka er vand at finna,
Æra og Storleike litet vann, / Rikdom og Magt inkje batad eit Grand;
sidstpaa laut Mannen sukka: / "Livet er utan Lukka."
Mange freista men inkje faa; / Lukka er vand at finna.
Dan, som skal dan fagre naa, / klaarnad Syn for Livet lyt faa:
tidst stend ho nær ved vaar Sida / medan me leita so vida.
Rett at vyrda alt gjævt og godt, / som me i Livet finna,
fegnast ved dat me hava faatt, / takka vaar Herre for stort og smaatt,
dat er so tungt at vinna: / Lukka er vand at finna. -
-----------------------------
Syn og Segn 10 (1904) 49-50
Diktet "Lukka," som her er attgjeve in extenso, er skrive i 1860. Reidar Djupedal skriv: "Det er eit velforma dikt, sikrare i forma enn dei tidlegare, og med ein gjennomført idé." (Der eit fjell stig mot sky, 195).
Gårsdagens Blix.
Send ein kommentar.
Kommentarar:
