BlixBlog

På kronikkplass i Aftenposten i går presenterte Rune Slagstad biografien om Sigurd Ibsen, skriven av Lars Roar Langslet. Sigurd Ibsen var son til Henrik Ibsen og gift med Bergljot Bjørnson, ikkje det lettaste utgangspunktet. Han spela ei viktig rolle i norsk-svenske relasjonar kring unionsoppløysinga, men det er framfor alt sosiologen Ibsen kronikken fokuserer på.

Og no kjem Blix inn i biletet (du har venta på det, har du ikkje?):

I 1895 hadde en gruppe kulturpersonligheter foreslått at det burde opprettes et ekstraordinært professorat i sosiologi ved Universitetet for Sigurd Ibsen. Bak sto Ibsens redaksjonskolleger i Nyt Tidsskrift: Ernst Sars, Christen Collin og Arne Løchen, tiltrådt av Elias Blix, Moltke Moe, Erik Werenskiold m.fl.

Lang historie i kortform: Etter mykje om og men vart resultatet negativt: Null professorat i sosiologi i Noreg. Ikkje før i 1949.

Ein mellometappe: I eit brev frå Henrik til Suzannah Ibsen, datert Kristiania 13.07.1897, heiter det mellom anna:

Stemningen er i vide kreds stærkt indigneret over komitéens udtalelse til departementet. Professor Blix kom til mig og talte om sagen, kaldte det "skandale" og "dumheder" og betrodde mig at han og flere andre vilde gribe ind i fællesskab forinden sagen kommer for i stortinget.

Kva er rolla til eks-statsråd Elias Blix? Offentleg gallionsfigur? Eg trur han spela ei viktigare rolle som kulturpolitisk "bakmann" og nettverksbyggjar på 1890-talet enn dei fleste har vore merksame på.

Men det hjelpte ikkje Sigurd Ibsen.