BlixBlog

Nei, lat oss samle oss om noko meir oppmuntrande enn 1 % meir moms. Denne hyllinga til Elias Blix i samband med sekstiårsdagen, til dømes. Eg fekk den sendande frå han Per Halse i dag:

Professor Dr. E. Blix fylte sitt sekstiande Aar no den 24de Februar. Seksti Aar er ein lang Livsbolk, og ein plar gjerne stogga ved eit sovoret Skifte og sjaa attende.

Me ser paa Dr. Blix sin Livsdag med Høgvyrdnad og Takk. Me takkar honom fyre det egte Arbeid, han hev gjort som Universitetslærar. Dei, som hev notet den Gleda aa faa sitja ved Lærestolen hans, gløymer ikkje det heilvaksne, klaare og reinskorne; men ogso djupe Foredrag. Det var ikkje Fyrverkeriforedrag, som sprakar ei Stund og sloknar. Det var eit Foredrag som den stille Aai, som utan Bram og Brask renn djupt i Dalen og sankar alle Bekkjer med i sitt Laup. Og lydde du vel etter, so fann du, at den finhogde Formi var isprengd med den finaste Poesi – ikkje som utanpaahengd Pynt, men som Aarar, som naturleg drog seg gjenom det heile. Gud give honom lenge Kraft til aa verka i sitt Kall som Lærar fyr norske Teologar!

Men særleg takkar me Maalfolk honom fyr, kva han hev gjort fyr vaart norske Maal. Det er vel ikkje nokot, som hev lyft det so høgt og sett det til slik ei Æra som Blix sine uforliknelege Salmar. Han hev i deim sett seg eit udøyande Minne paa Maalreisingsvegen. Gud give, han endaa maa syngja baade trottugt og lenge!

J.A.B.
(Johannes A. Barstad i Stille Stunder nr. 5/1896)

Transkripsjon: Per Halse