BlixBlog

Eg har ein yrkesskade med meg frå arbeidet mitt med semittiske språk og jødisk arkeologi. Ingen ting gjev meg større glede enn funn av nye (det vil seie gamle) tekstar. I dag kan eg presentere eit nytt funn frå Blix-arkeologien.

Eg har bladd gjennom Luthersk Kirketidende i dag, i håp om å finne ei gløymd bokmelding av Nokre Salmar. Det fann eg ikkje. Men eg fann dette, på s. 76-78 i band 15 (1884):

Bibel og Videnskab.

Af Prof. Blix's interessante Foredrag om Udgravningerne i Assyrien, som han nylig har holdt i den theologiske Forening i Kristiania, hidsætter vi med Forfatterens Tilladelse nogle Smaastykker, som eksempelvis viser, hvorledes de assyriske Indskrifter oftere stadfæster omtvistede eller anfegtede bibelske Udsagn.

1. I 1 Moseb. 10,22 kaldes Assur Sems Søn, og derefter skulde da det Assyriske være et semitisk Sprog; men dette havde de Lærde været omtrent enige i at benegte paa Grund af de bekjendte assyriske Egennavnes Form: Tiglathpileser, Sanherib, Asarhaddon, Sardanapal - hvem kunde vel heri finde nogen Lighed med hebraiske Navne? Da lykkedes det Franskmanden Botta i en assyrisk Indskrift at stave Ordet a-na-ku, der var oversat med det persiske adam (jeg); det lød jo næsten ens med det hebraiske anoki (jeg). Ligesaa fandt man, at Ordet "stor" i Assyrisk hed rabu, ligesom det paa Hebraisk heder rab. Der var altsaa al Grund til at anse det Assyriske for semitisk, og det blev da ogsaa senere fuldkommen stadfæstet. Folketavlen (1 Mos. Kap. 10) skulde dog tilsidst faa Ret!

Bladet gjev att ytterlegare tre punkt frå føredraget. Du kan lese heile her. Teksten er ikkje lang, men fordi den vitskaplege produksjonen til Blix er så avgrensa, er den høgst interessant. Det vesle stykket fortel ein hel del, mellom anna

1. at Blix las akkadisk ("assyrisk") og følgde med i det heilt nye forskingsfeltet assyriologi. Lærarane hans, professorane Holmboe og Broch, hadde nok vore borti emnet. Men det spørst om ikkje Blix var den første som studerte emnet nokonlunde inngåande her til lands. Eit interessant spørsmål er om han sjølv kunne lese kileskrift, eller om han var avhengig av transkripsjon. Det veit eg ikkje. Den fremste norske assyriologen høyrer til neste generasjon: Jørgen A. Knudtzon (1854-1917) gav ut dei akkadiske breva som var funne i Amarna i Egypt.
   
2. at Blix som gammaltestamentleg teolog var høgst tradisjonell og konservativ, ein trufast elev av læraren sin, Caspari. Føredraget er som ei "preprint"-utgåve av ei apologetisk bok som har vore populær i somme krinsar på slutten av det 20. hundreåret, "Men Bibelen hadde rett". Dei poenga Blix tar opp, er stort sett framleis gyldige. Men han (eller redaktørane av LK) dreg altfor omfattande konklusjonar.
   
3. at Blix, sjølv i det turbulente året 1884, midt mellom oppropet "til Christendommens Venner", riksrett og Sverdrup-regjering, og sjølv med sin offentleg velkjende Venstre-sympati, var akseptabel i krinsen kring Luthersk Kirketidende (som stod professor Gisle Johnson nær, sjølv om Johnson no var ute av redaksjonen).

Les heile føredraget.