BlixBlog

Salmeskalden Elias Blix's minne
Gud signe deg du salmeskald
fyr salmen, som du gav!
Du var av Gud til det utvald
aa bera grøda tusunfald:
di heidre Noreg di grav!

[Andre strofe står i parentes, meininga er kanskje at den skal gå ut]
Gudsandens norske røyst var gløymd;
daa gav deg Gud ditt kvad,
ei livsens aa or hjarta strøymd -
so fager draum var ikkje drøymd
som no ved di kvilestad.

Nattsoli skin yver skodde-eim,
og burt driv dei skuggar svarte.
Skaldsoli skin uti mannaheim
og ter oss dei synir bjarte.

Nordland lærde deg ljosens lengt,
og Sudland gav sjølve ljose:
Godt og ljuvlegt er saman mengt. -
du glimesteinen fann i bose.

Glimestein og gull som berre faa
visste der munde vera.
Ingen kunde den skatten gaa
og fram til sin vyrdnad bera.

Ingen gaadde det ervegull
som federne hadde bore.
Og daa kom du med barmen full:
paa norskt det livande orde.

Glede deg Gud i himmelrik!
Du gleder oss her paa jordi.
Kved no fyr Gud, hans englar lik,
dei ævlege livsens ordi!

"Hosianna i høgste høgd!"
me bid med vaar sæle songar.
Jamvel her gjeng me sæl' og nøgd'
igjenom dei livsens trongar,

syng som han med vaart barnemaal,
som moder i løynd oss lærde.
Han hev slipa det blankt som staal,
i vigseleld han det herde.

Sæle deg Gud i himmelkor
at du maa en ljuvare syngja.
Signe og Gud hjaa oss sitt ord,
so folke det upp maa yngja!

[Leonhard Næss, manuskript i Opplandsarkivet, Maihaugen]