BlixBlog

I Kirke og Kultur nr. 2 for i år har Mette Elisabeth Nergård eit intervju med Jørgen Norheim (sist omtala her på BlixBlog). Du skal få eit klipp:

- Du har mange referansar til det norske i bøkene dine. Titlane på nokre av romanane dine er frå kjende norske songar (Liten svein i bærskog ut og Ingen er så trygg i fare). Du er ei blanding av Mads Berg, Elias Blix og NSB. Er dette ironi?

- Vi voks opp med Elias Blix, Ivar Aasen, Anders Hovden og eg lærte å setje pris på salmeskatten og dei nasjonale songane. Vel har eg eit humoristisk sideblikk til alt dette, men like fullt er det ein tradisjon som eg vedkjenner meg. Alle salmeskattane og songskattane og dikta, dei er vove inn i meg. Eg voks opp i eit heilnorsk bygdesamfunn på 60-talet med ein lærargenerasjon som nesten hadde opplevd 1905 - i alle fall 1914 og som var nasjonaldemokratiske, kan vi seie.

Han held fram:

- Viss du går tilbake til målrørslas barndom i byrjinga av 1900-talet, vil du sjå at folk var forbausande europeiske. Arne Garborg vart kalla 'jærbuar og europear', og det første Det norske Samlaget gjorde var å gi ut dei europeiske klassikarane. Å vere ein minoritet - altså nynorskbrukar, vil seie at ein er fullt klar over det fleirkulturelle, dei større samanhengane. Nynorskminoriteten måtte skjerpe seg, pleie sin eigen tradisjon, vere litt betre enn majoriteten, hegemoniet. Eigentleg finn eg den norske fleirspråklege situasjonen fruktbar. Minoriteten må kjempe for å gjere seg gjeldande. Nei, det norske i bøkene mine er ikkje berre fleip sjølv om eg har humor i forhold til det og sjøl om det er absolutt nødvendig å sjå det som del av noko større, konkluderer Norheim og legg til: - Ein treng ikkje vere innskrenka sjøl om ein held den norske kulturen fram.

Jørgen Norheim er pendlar, bur i Berlin og arbeider i Oslo